Translate

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013


Κάποιοι το λένε χάρισμα...

    Αχχχ..πανεπιστήμιο. Ή μάλλον από πού να το πιάσω και πού να το αφήσω? Γιατί κάτι τόσο σημαντικό στην ιστορία του ανθρώπου, που έχει τόσα προσφέρει στον κόσμο μας, πλέον να είναι τόσο πολύ υπερτιμημένο,  ΜΑ ΤΌΣΟ πολύ που στο τέλος να χάνει την αξία του? Και όμως ναι! Γιατί το πανεπιστήμιο δεν είναι για όλους… Όχι δεν το λέω υποτιμητικά για κανένα, ούτε υπονοώ ότι κάποιος μπορεί να είναι πνευματικά κατώτερος από κάποιον άλλον, απλά… ειλικρινά, δεν είναι για όλους!!! Στο πανεπιστήμιο πρέπει να απασχολούνται άτομα, τα οποία έχουν πιο ισχυρή έφεση από άλλους πάνω σε κάποιους συγκεκριμένους  τομείς, τα οποία το βρίσκουν σαν χόμπι και είναι το “χάρισμά” τους αυτό: να μεγαλουργήσουν κάποια μέρα φτιάχνοντας σπουδαία πράγματα και αφήνοντας τεράστια έργα πίσω τους που ίσως μόνο ο Θεός τους βοήθησε για αυτά. Όχι δεν είμαι προληπτική, ούτε θρησκόληπτη. Μιλάω για ανθρώπους απλούς, καθημερινούς που μεγαλούργησαν γιατί επέλεξαν τη μοίρα τους όπως ο Αϊνστάιν. Σε αυτό πιστεύω μέχρι τελικής πτώσης. Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται με κάποιο χάρισμα, αυτό που θα αναπτύξουν, θα  το επεξεργαστούν, θα το τελειοποιήσουν και θα αφήσουν όχι απλά ένα όνομα, αλλά κάτι πολύ πιο μεγάλο! Ο προορισμός καθενός από μας είναι αυτός, εμείς κάνουμε το λάθος να μην εκτιμάμε τον εαυτό μας, τις δυνάμεις μας, το μεγαλείο που διαθέτουμε. Με λίγα λόγια καταδικάζουμε τον εαυτό μας, γιατί δεν έχουμε την φωνή και την αντοχή που χρειάζονται για ένα τέτοιο δημιούργημα. Ίσως τα παραλέω ή ίσως έτσι σας φαίνεται! Είναι λάθος να λείπει το πάθος, η αγάπη και όλα τα συναισθήματα αυτά που ακολουθούν μια τέτοια δημιουργία. Η ουδετερότητα δεν οδηγεί πουθενά. Γι’ αυτό και τα δημιουργήματα έχουν σταματήσει, όχι τα τεχνολογικά φυσικά, αλλά τα πνευματικά, τα πολιτιστικά, τα κοινωνικά. Το ποιηματάκι αυτό της γιαγιάς και του παππού – “να σπουδάσεις παιδί μου, να γίνεις σπουδαίος/α, να βγάλεις λεφτά, να ζήσεις τη ζωή σου, να αποκτήσεις ένα κύρος”- έχει πραγματικά και οριστικά τελειώσει!!! Το να σπουδάσεις δεν σημαίνει ότι απαραίτητα θα γίνεις κάποιος (μεγάλος και τρανός). Ένα χαρτί είναι απλά ένα χαρτί και τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Οι γνώσεις δεν έρχονται σαν επιφοίτηση, ούτε πρόκειται να εμπνευστούν από ένα πτυχίο. Οι γνώσεις αναγνωρίζονται όταν δημιουργούν κάτι καινούριο, ειδάλλως είναι σχεδόν άχρηστες, όταν δεν προσφέρουν τίποτα. Τέτοιες γνώσεις προέρχονται από ανθρώπους που πιέζονται να ακολουθήσουν το δρόμο του πανεπιστημίου, ενώ η μοίρα προορίζει πολύ ιδιαίτερα πράγματα για εκείνους. Κανείς μα κανείς δεν μπορεί να επιλέξει τη ζωή που ορίζεται για εσένα, εμένα ή τον διπλανό μας, ούτε καν οι άνθρωποι που μας γέννησαν. Μια ζωή γεννιέται όχι για να προσφέρει μιζέρια, ηττοπάθεια, δουλεία, απαξίωση, ρατσισμό ή οτιδήποτε παρόμοιο, αλλά για να γεννήσει η ίδια η ζωή κάτι εντελώς εναλλακτικό, κάτι εντελώς αρτισύστατο. Ένα χόμπι μπορεί να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά ενός επαγγέλματος, μπορεί να ακολουθηθεί ως επάγγελμα όταν κάποιος το επιδιώξει δίνοντας την ψυχή του. Ίσως είναι επίπονο όμως αξίζει να υπερασπιστούμε την ταυτότητα μας και να παλέψουμε για ότι είναι σημαντικό για μας! Γιατί ότι υπηρετούμε μας αντιπροσωπεύει!!!  


                                                                                              cheer up to your skills!! ;)

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Boys... ;)


  Πρώτη χρονιά Πανεπιστήμιο, οι γνωριμίες βροχή! και κάπου κάπου χάνεσαι...με κάθε έννοια!!! Η αλήθεια είναι ότι μετά από μια τόσο πιεστική χρονιά - αυτή των Πανελληνίων φυσικά- δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς παρά να το διασκεδάσεις... Βόλτες στα μαγαζιά όλη μέρα, ειδικά αν η πόλη είναι καινούρια, λίγο μάθημα το πρώτο εξάμηνο, λίγο στο σπίτι με την παρέα χαλαρά, λίγο clubbing, λίγο από 'δω, λίγο από 'κει και οι πρώτοι μήνες έχουν "εξατμιστεί"...κι όμως, νιώθεις κάτι να λείπει! Και ναι...είναι μια σχέση...  Είναι στη φύση του ανθρώπου να αναζητά τη συντροφιά, όπως πολύ καθαρά υποστήριζε ο Αριστοτέλης με την ευρέως γνωστή φράση, που θεωρώ πως δεν είναι ανάγκη να αναφέρω. Όλο αυτό όμως έρχεται σε μας ως μάνα εξ ουρανού. Τι εννοώ?! Προφανώς, ότι αυτά τα πράγματα δεν τα καθορίζεις εσύ, εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος. Συμβαίνουν ξαφνικά και δεν χρειάζεται να σε προετοιμάσει κανείς για αυτά, γιατί όπως ήδη είπα είναι στη φύση μας και με λίγη προσπάθεια μας βγαίνει απολύτως αυθόρμητα. Το να βρεις ένα σύντροφο κατάλληλο για σένα σίγουρα δεν είναι ότι το πιο εύκολο...αλλά σίγουρα δεν χρειάζεται να το δυσκολεύεις ακόμα περισσότερο θέτοντας όρια όχι μόνο στο εαυτό σου αλλά και σε όποιον πρόκειται να σταθεί δίπλα σου! Δεν χρειάζεται να 'χει κάποιος τα τέλεια χαρακτηριστικά, το υπέρ-γυμνασμένο σώμα ή να 'ναι το απόλυτο fashion icon της νέας εποχής!! Προς Θεού δηλαδή αλλά τα συναισθήματα δεν φαίνονται και δεν αναλογούν στην εμφάνιση κάποιου. Θα μου πεις και τι σημαίνει αυτό? Ότι θα πρέπει να ανέχομαι να τον κυκλοφορώ ακόμα και στα χάλια του? Και θα απαντήσω με ερώτηση: Γιατί όταν είσαι εσύ στα χάλια σου δηλαδή,  αυτό είναι άλλο εε? Ό,τι ζητήσεις θα σου ζητήσουν, κι ό,τι δώσεις θα το πάρεις πίσω! Είναι ένας κανόνας της ζωής αναμφισβήτητος. Επίσης, αν όλα αυτά τα απορρίπτεις γιατί δεν ισχύουν για σένα, κι αν ακόμα απορείς πού είναι αυτή η ονειρική σχέση που ψάχνεις -η οποία λυπάμαι, αλλά ειλικρινά υπάρχει μόνο στα όνειρά μας έτσι όπως πιστεύω ότι τη φαντάζεσαι- κοιτάξου στον καθρέφτη και ρώτα πώς βλέπεις εσύ η ίδια τον εαυτό σου! Αν τα πας καλά με τον εαυτό σου αυτό ακτινοβολεί και στους άλλους. Δεν ξέρω πόσοι το πιστεύετε, αλλά το ότι οι άλλοι είναι ο καθρέφτης του εαυτού σου ισχύει. Εννοώντας πάντα όχι ότι έχουν τον ίδιο χαρακτήρα με εσένα, αλλά με την έννοια ότι αντιπροσωπεύουν αυτά τα οποία επιθυμείς. Για να το κάνω πιο λιανό...αν βλέπεις τον εαυτό σου αρνητικά πχ. χοντρή ή με σπυράκια ή "άφτιαχτη" ή δεν ξέρω και εγώ τι, τότε πιθανότατα να αποφασίσεις μόνη σου να "χαντακώσεις" τον εαυτό σου πιστεύοντας πως σου αξίζει το ελάχιστο!! Ένα από τα χειρότερα λάθη μας είναι αυτό και είναι εκνευριστικό για ένα αγόρι να ακούει όλη μέρα ερωτήσεις του τύπου: "Είμαι καλή?", "Είμαι όμορφη?", "Είμαι αδύνατη?", "Είμαι χοντρή?"...εε ναι είσαι χοντρή από τη στιγμή που νιώθεις ότι είσαι χοντρή.... Τα περισσότερα χαρακτηριστικά όσον αφορά την προσωπικότητα του ανθρώπου έχουν να κάνουν κυρίως με την ψυχολογία του και ανάλογα με το πως αυτή θα είναι, θα υπάρχουν και οι αντίστοιχες πράξεις. Η καλύτερη συνταγή??! Α-Υ-Τ-Ο-Π-Ε-Π-Ο-Ι-Θ-Η-Σ-Η !!!!!! ;) ...αυτή λύνει σχεδόν όλα τα προβλήματά μας!!! Τέλος, δεν είναι δυνατόν τα κορίτσια να κυνηγάνε τώρα τα αγόρια αντί το αντίστροφο! Υποτίθεται ότι οι άντρες είναι οι κυνηγοί και εμείς τα θηράματα, άσχετα με τις φεμινιστικές απόψεις που κυριαρχούν πλέον! Άμα η γυναίκα δεν είναι θηλυκό με τα όλα της χάνεται το ενδιαφέρον...μια τέτοια εικόνα δεν θα άρεσε σε σχεδόν κανέναν νομίζω!

Επίσης φαντάζομαι τους άντρες να είναι σε μια κατάσταση τέτοια.......


Όπου γυναίκες θα πέφτουν με τα μούτρα -_- και οι άντρες θα χάνουν το ηθικό τους. Το βλέμμα αυτό της ξανθιάς κοπέλας είναι τρανταχτό παράδειγμα για να φανεί η αντιμετώπιση της απελπισμένης γυναίκας. Δυστυχώς αυτό είναι ένα κακό στοιχείο για μια γυναίκα, γιατί θα κάνει τα πάντα για να κρατήσει κάποιον! Έτσι όμως χάνεται το παιχνίδι και μαζί κάθε ενδιαφέρον από τον άντρα, που απογοητεύεται για τις ικανότητες του να κερδίσει το άλλο φύλλο..Κι ακόμα κάτι....ναιιιιιι υπάρχει φιλία μεταξύ γυναίκας και άντρα από την στιγμή που αυτοί δεν ήταν ποτέ σε σχέση.!!! Ξέρετε δεν είναι ανάγκη να τους βλέπουμε όλους σαν γκόμενους...είναι ένα άλλο τραγικό μας λάθος! Αν συμβαίνει αυτό, σημαίνει ότι δεν ξέρετε να ξεχωρίσετε τα συναισθήματά σας -είτε φιλικά, είτε ερωτικά- για τον άλλο και άρα ποτέ δεν θα είστε ευχαριστημένη με την σχέση σας! Be a femme fatale in your own way....!!!!! ;)
                                                                                             Αυτά από μένα.....μια πρώτη ανάρτηση! =D