Translate

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013


Κάποιοι το λένε χάρισμα...

    Αχχχ..πανεπιστήμιο. Ή μάλλον από πού να το πιάσω και πού να το αφήσω? Γιατί κάτι τόσο σημαντικό στην ιστορία του ανθρώπου, που έχει τόσα προσφέρει στον κόσμο μας, πλέον να είναι τόσο πολύ υπερτιμημένο,  ΜΑ ΤΌΣΟ πολύ που στο τέλος να χάνει την αξία του? Και όμως ναι! Γιατί το πανεπιστήμιο δεν είναι για όλους… Όχι δεν το λέω υποτιμητικά για κανένα, ούτε υπονοώ ότι κάποιος μπορεί να είναι πνευματικά κατώτερος από κάποιον άλλον, απλά… ειλικρινά, δεν είναι για όλους!!! Στο πανεπιστήμιο πρέπει να απασχολούνται άτομα, τα οποία έχουν πιο ισχυρή έφεση από άλλους πάνω σε κάποιους συγκεκριμένους  τομείς, τα οποία το βρίσκουν σαν χόμπι και είναι το “χάρισμά” τους αυτό: να μεγαλουργήσουν κάποια μέρα φτιάχνοντας σπουδαία πράγματα και αφήνοντας τεράστια έργα πίσω τους που ίσως μόνο ο Θεός τους βοήθησε για αυτά. Όχι δεν είμαι προληπτική, ούτε θρησκόληπτη. Μιλάω για ανθρώπους απλούς, καθημερινούς που μεγαλούργησαν γιατί επέλεξαν τη μοίρα τους όπως ο Αϊνστάιν. Σε αυτό πιστεύω μέχρι τελικής πτώσης. Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται με κάποιο χάρισμα, αυτό που θα αναπτύξουν, θα  το επεξεργαστούν, θα το τελειοποιήσουν και θα αφήσουν όχι απλά ένα όνομα, αλλά κάτι πολύ πιο μεγάλο! Ο προορισμός καθενός από μας είναι αυτός, εμείς κάνουμε το λάθος να μην εκτιμάμε τον εαυτό μας, τις δυνάμεις μας, το μεγαλείο που διαθέτουμε. Με λίγα λόγια καταδικάζουμε τον εαυτό μας, γιατί δεν έχουμε την φωνή και την αντοχή που χρειάζονται για ένα τέτοιο δημιούργημα. Ίσως τα παραλέω ή ίσως έτσι σας φαίνεται! Είναι λάθος να λείπει το πάθος, η αγάπη και όλα τα συναισθήματα αυτά που ακολουθούν μια τέτοια δημιουργία. Η ουδετερότητα δεν οδηγεί πουθενά. Γι’ αυτό και τα δημιουργήματα έχουν σταματήσει, όχι τα τεχνολογικά φυσικά, αλλά τα πνευματικά, τα πολιτιστικά, τα κοινωνικά. Το ποιηματάκι αυτό της γιαγιάς και του παππού – “να σπουδάσεις παιδί μου, να γίνεις σπουδαίος/α, να βγάλεις λεφτά, να ζήσεις τη ζωή σου, να αποκτήσεις ένα κύρος”- έχει πραγματικά και οριστικά τελειώσει!!! Το να σπουδάσεις δεν σημαίνει ότι απαραίτητα θα γίνεις κάποιος (μεγάλος και τρανός). Ένα χαρτί είναι απλά ένα χαρτί και τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Οι γνώσεις δεν έρχονται σαν επιφοίτηση, ούτε πρόκειται να εμπνευστούν από ένα πτυχίο. Οι γνώσεις αναγνωρίζονται όταν δημιουργούν κάτι καινούριο, ειδάλλως είναι σχεδόν άχρηστες, όταν δεν προσφέρουν τίποτα. Τέτοιες γνώσεις προέρχονται από ανθρώπους που πιέζονται να ακολουθήσουν το δρόμο του πανεπιστημίου, ενώ η μοίρα προορίζει πολύ ιδιαίτερα πράγματα για εκείνους. Κανείς μα κανείς δεν μπορεί να επιλέξει τη ζωή που ορίζεται για εσένα, εμένα ή τον διπλανό μας, ούτε καν οι άνθρωποι που μας γέννησαν. Μια ζωή γεννιέται όχι για να προσφέρει μιζέρια, ηττοπάθεια, δουλεία, απαξίωση, ρατσισμό ή οτιδήποτε παρόμοιο, αλλά για να γεννήσει η ίδια η ζωή κάτι εντελώς εναλλακτικό, κάτι εντελώς αρτισύστατο. Ένα χόμπι μπορεί να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά ενός επαγγέλματος, μπορεί να ακολουθηθεί ως επάγγελμα όταν κάποιος το επιδιώξει δίνοντας την ψυχή του. Ίσως είναι επίπονο όμως αξίζει να υπερασπιστούμε την ταυτότητα μας και να παλέψουμε για ότι είναι σημαντικό για μας! Γιατί ότι υπηρετούμε μας αντιπροσωπεύει!!!  


                                                                                              cheer up to your skills!! ;)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου